در زندگی روستایی خورش ها

 (غذاها) مزه ی دیگری می دهند و آدمی را به بیشتر خوردن وا می دارند . خوردن یک فنجان چای در روستا با شهر زمین تا آسمان فرق می کند !  گویند یکی از جذاب ترین صحنه ها که آدمی باید ببیند آمدن و رفتن خورشید است که تنها در روستا می توان نشست و با خیالی آسوده به آن نگاه کرد . اما در شهر ها صبح ها که از خواب بیدار می شویم چشممان به ساختمان های بلند بالایی می افتد که در روبرویمان ایستاده اند و حتی از تابیدن آفتاب به چهره ی خواب آلودمان هم جلوگیری می کنند . پسین ها هم که اصلا  متوجه نمی شویم کی خورشید غروب کرده است !

بخسبند خوش روستایی و جفت

به ذوقی که سلطان در ایوان نخفت!

سعدی

روستا نشینان وارونه ی رفتار شهری ها هنوز هم آیین ها و سنت های پیشینیان را پاس می دارند .هنوز هم تا پدر بر سر سفره ننشیند کسی نمی نشیند . هنوز هم فرزندان در پیشگاه پدر پایشان را دراز نمی کنند . هنوز هم به گویش پدران خود سخن می گویند و مانند شهری ها از سخن گفتن به گویش پدران خود شرم نمی کنند ! روستانشینان هنوز هم از همان پوشش (لباس) های ایرانی بهره می برند و بدان می نازند. روستا نشینان ساده دل و راستگویند و برای بدست آوردن روزی خود دست به فریب دیگران و دروغ گفتن نمی زنند.شاید این سخن پیش آید که در روستا ابزارهای پیشرفته و امکانات کم است . در عوض از دلهره و هیاهو و دود و دم خبری نیست . به عنوان یک شهرنشین که زندگی روستایی را بیشتر دوست دارم به روستا نشینان میهنم پیشنهاد می کنم هرگز آرامشی که در روستاها در کنار آنان است را با دلهره و اعصاب خوردی و شتاب کاری و سر و صدای شهری عوض نکنند.

خوشا به حالت ای روستایی

چه شاد و خرم، چه باصفایی

در شهر ما نیست جز دود و ماشین

دلم گرفته از آن و از این

در شهر ما نیست جز داد و فریاد

خوشا به حالت که هستی آزاد

ای کاش من هم پرنده بودم

با شادمانی پر می­ گشودم

می رفتم از شهر به روستایی

آنجا که دارد آب وهوایی

از داده های تاریخی پیداست که کارکردن در روستا و انجام کارهای کشاورزی در روستا در ایران باستان از ارج فراوانی برخوردار بوده است . چرا که سینه ی زمین را می شکافند ، دانه می افشانند ، گله ها را به چرا می برند ، درخت می کارند . شیر گاوها و گوسپندها را می دوشند و آبها را در جویها انداخته به کشتزارها می برند و آنچه را که با رنج و کوشش خود به دست می آورند ارج می نهند و می ستایند . در یسناها آمده :
این آبها و زمینها و گیاهان و آبخورها را خواستار ستاییدنیم و دارنده ی این روستاها را خواستار ستاییدنیم .
الدنبرگ می نویسد : در دین ایرانیان کار و زحمت اجر بزرگی دارد هر کس که کشاورزی می کند و احشام و دیگر اموال خود را نگاهبانی می کند ، به نیکی خدمت می کند . و ایرانی می ستاید پدیدآورنده ی روستاها و نعمت های زندگی را " فرنیرومند مزدا آفریده به دست نیامدنی را می ستاییم . آن فر بسیار ستوده ی زبردست ، پرهیزگار کارگر چست را می ستاییم که برتر از دیگر آفریدگان است . کارگر روستا را می ستایم " ( زامیادیشت - بند 45)