اینجا "آب" گاهی بهای "جان" دارد/ آبرسانی سقایی به ۸۱ درصد روستاها/ نماینده نیکشهر: فریاد تشنگی مردم بلوچستان را نمی‌شنوند

 

روستانشینان سیستان و بلوچستان سالهاست از نبود آب شرب سالم و بهداشتی رنج می‌برند به طوری که این روزها ۸۱ درصد روستاهای حوزه دشتیاری و چابهار به صورت سقایی یا تانکر آبرسانی می‌شوند. 

به گزارش ایلنا، مردم اینجا هر چند با فقر و تنگدستی و نبود جاده و امکانات بهداشتی و آموزشی کنار آمده‌اند ولی نبود آب شرب آنها را در تنگنای سختی قرار داده بویژه آنکه هر از چندگاهی شاهد حوادث تلخ و قربانی‌شدن جگرگوشه‌هایشان در هوتک‌ها و رودخانه‌ها هستند. اینجا "آب" نعمتی با ارزش و کمیاب است و بهای گزافی دارد؛ حتی گاهی به قیمت "جان".

 

استان سیستان و بلوچستان سالهاست با مشکل بی‌آبی و کم آبی روبه روست و اهالی اکثر روستاهای این استان ناگزیرند آب شرب و مصرفی خود را از هوتک ها و رودخانه ها تامین کنند که هم به لحاظ بهداشتی شرایط مناسبی ندارد و هم به دلیل زندگی برخی‌حیوانات وحشی نظیر گاندوها این نقاط بسیار خطرناک هستند و هر از چند گاهی حوادث تلخی را برای اهالی رقم می زند.

 

نبود آب لوله کشی یکی از دغدغه‌های اهالی روستاها و ساکنان نقاط محروم سیستان و بلوچستان است که با گذشت سالها هنوز برای آن چاره ای اندیشیده نشده و زندگی اهالی این مناطق را دچار سختی و مشقت کرده است و مسئولان استان با وجود تمامی وعده‌ها هنوز نتوانسته اند این مشکل ریشه‌دار را در این استان محروم کشور برطرف کنند.

 

فریاد تشنگی مردم بلوچستان به گوش مدیران وزارت نیرو نمی‌رسد

نماینده مردم چابهار، نیکشهر، دشتیاری، کنارک و قصرقند با بیان اینکه فریاد تشنگی مردم بلوچستان به گوش مدیران وزارت نیرو نمی‌رسد، گفت: مسئولیت پرپر شدن کودکان منطقه بلوچستان در هوتک‌ها و اتفاقات اینچنینی که هر از چند گاهی تکرار می‌شود مستقیماً با وزارت نیرو است.

 

نماینده مردم چابهار، نیکشهر، دشتیاری، کنارک وقصرقند گفت: از نظر ما مسئولیت مستقیم پرپر شدن فرزندان این سرزمین و اتفاقات تلخی که هر از چندگاهی تکرار می‌شود مستقیماً با وزارت نیرو است

 

معین الدین سعیدی ضمن انتقاد نسبت به سوء مدیریت و عدم توجه وزارت نیرو برای رفع مشکلات کم آبی و بی آبی، فقدان شبکه آبرسانی و غرق شدن کودکان بلوچ در رودخانه ها، این نهاد را مسئول جان کودکان و مردم محروم منطقه عنوان کرد.

 

آب در کوزه و ما تشنه لبان می گردیم

سعیدی در جمع مردم شهرستان نیکشهر گفته است: به تازگی شاهد بودیم که سه تن از فرزندان این سرزمین متاسفانه در هوتگ غرق شدند. شاخص دسترسی به آب شرب و بهداشتی در نقطه جنوبی استان سیستان و بلوچستان و مخصوصا در پهنه مکران، پایین‌‌ترین شاخص در کل کشور است و با توجه به اینکه عمده سدهای بزرگ استان در جنوب استان قرار دارد و از طرفی در کنار اقیانوس قرار داریم، این جمله معروف تداعی می‌شود که : آب در کوزه و ما تشنه لبان می‌گردیم.

 

تنها ۱۹ منطقه چابهار به آب بهداشتی دسترسی دارند

نماینده مردم نیکشهر در ادامه گفت: متاسفانه فریاد تشنگی مردمان این سرزمین به گوش مدیران وزارت نیرو نمی‌رسد و نتیجه این شده که ما پایین‌ترین شاخص ها را در حوزه آب داریم به طوری که در حال حاضر تنها ۱۹ درصد مردم حوزه دشتیاری و چابهار دسترسی به آب شرب بهداشتی دارند و ۸۱ درصد به صورت سقایی آبرسانی می شوند.

 

آیا مسئولان وزارت نیرو می توانند با این شرایط زندگی کنند

وی افزود: سئوال من از مسئولان وزارت نیرو این است اگر این سهمیه آب که به گفته آنها برای هر نفر ۱۵ لیتر اما در واقع این ظرفیت اسمی است و به صورت واقعی ۱۰ لیتر هم نیست به وزیر نیرو و معاونین ایشان به صورت بطری آب معدنی داده شود و بگویند که شما از صبح تا شب آب شرب و استحمام ، خورد و خوراک و پخت وپز تان از همین آب است آیا می‌توانند تحمل کنند؟

 

نماینده مردم چابهار، نیکشهر، دشتیاری، کنارک و قصرقند گفت: از نظر ما مسئولیت مستقیم پرپر شدن فرزندان این سرزمین و اتفاقات تلخی که هر از گاهی دردمندانه برای مردم محجوب استان تکرار می شود مستقیماً با وزارت نیرو است.

 

ماجرای غرق شدن زینب

 

پدر زینب کودک 10 ساله اهل روستای جکیگور که چند روز پیش در داخل رودخانه این روستا غرق شد، به خبرنگار ایلنا می‌گوید: 10 روزی می‌شد که آب روستا قطع بود. همسرم به همراه 4 فرزندم به کنار رودخانه رفته بودند که هم لباس ها را بشویند و هم آب به خانه بیاورند.

 

 

عبدالقیوم پورغلامی ادامه داد: ساعتی بعد مادر زینب هراسان با من تماس گرفت و گفت دخترمان در داخل رودخانه غرق شده است. نفهمیدم چگونه خودم را به آنجا رساندم و برای نجات زینب به داخل رودخانه پریدم. عمویم هم به کمک آمده بود. چند متری زیر آب را جستجو کردیم که عمویم فریاد زد اینجا است. با هزار زحمت زینب را از آب بیرون کشیدیم. بلافاصله با خودروی یکی از اهالی روستا دخترم را به درمانگاه رساندم. در طول مسیر زینب دو بار چشم هایش را باز کرد و نگاهم کرد تا اینکه در آغوشم جان داد.

 

دخترم برای گرفتن لباسش در آب غرق شد

وی گفت: زینب هنگام شستن رخت‌ها یکی از لباس هایش را آب می برد و برای گرفتن لباس‌ پایش لیز می‌خورد و به داخل رودخانه می افتد و در رودخانه غرق می‌شود. زینب تنها دخترم و فرزند بزرگم بود. داغ دخترم، من و مادرش و 3 پسر کوچکم را زمین گیر کرده و آرام و قرار نداریم.

 

اگر آب قطع نمی شد این بلا سرمان نمی آمد

پورغلامی گفت: ما مردم محرومی هستیم. اگر آب روستای جکیگور روزها قطع نشود و خانواده‌ها مجبور نباشند برای تهیه آب به رودخانه بروند این بلا سرمان نمی آمد و دخترم را از دست نمی دادم و الان زنده بود.

 

شکستن لوله ها به دلیل فرسودگی در داخل آب

در ادامه دهیار روستای جکیگور نیز به خبرنگار ایلنا، گفت: این روستا از توابع بخش مرکزی شهرستان راسک محسوب می شود که جمعیتی بیش از 6 هزار نفر دارد. آب شرب روستا از چاه هایی که در فاصله 20 کیلومتری این روستا قرار دارند تامین می شود. لوله های آب که 15 سال از عمرشان می گذرد به دلیل گذشتن از آب رودخانه دچار فرسودگی و پوسیدگی شده و با هر بارندگی دچار شکستگی می‌شود و آب روستا برای چند روز قطع می‌شود.

 

رحمت حسامی ادامه داد: اهالی روستا برای تامین آب مجبورند به رودخانه بروند که متاسفانه چندی پیش دختر بچه ای در حین شستن البسه در رودخانه غرق شد و جان باخت.

 

 

ترک تحصیل دانش آموزان به دلیل کمبود فضای آموزشی

وی با بیان اینکه علاوه بر مشکلات آب در روستای جکیگور با مشکل آموزشی نیز مواجهیم، افزود: برای بیش از هزار دانش آموز دختر و پسر فضای محدودی به اندازه تنها چند کلاس درس در روستا داریم. در هر کلاس بیش از 40 دانش آموز مشغول به تحصیل اند. دبیرستان دخترانه مان به دلیل کمبود فضای آموزشی تعطیل شده است. اکثر دختران روستا هم به علت کمبود فضای آموزشی ترک تحصیل می کنند.