روستای ابیانه کجاست ؛ سرخ‌ترین سکونت‌گاه ایران را بشناسید

 بیایید قبول کنیم یکی از جذاب‌ترین استان‌های ایران، استان اصفهان است. تعداد بالای توریست‌های خارجی که هرسال به این استان سفر می‌کنند، گواه این واقعیت است. اما تنها شهرستان اصفهان نیست که پر از جاذبه‌های گردشگری است. اطراف این شهرستان دیدنی‌هایی وجود دارد که مانند دیدنی‌های شهرستان اصفهان جذاب است. یکی از این دیدنی‌ها روستای ابیانه است. با ما در این مقاله علی بابا همراه باشید تا شما را با یکی از زیباترین روستاهای ایران آشنا کنیم.

روستای ابیانه کجاست؟

ابیانه روستایی در بخش مرکزی شهرستان نطنز، از توابع استان اصفهان است. این روستا در دامنه کوه‌های کرکس واقع شده است. ابیانه در ارتفاع 2222 متری از سطح دریا واقع شده است.

طبیعت روستای ابیانه بسیار خوش آب‌وهوا و معتدل است. مردم محلی به آن ویونا هم می‌گویند. گفته می‌شود ابیانه یکی از مرتفع‌ترین مناطق مسکونی ایران است. تلفیق کویر و کوهستان در ابیانه، منظره‌ای بکر و زیبا پدید آورده است که این روستا را از سایر روستاهای ایران متفاوت می‌کند. معماری سرخ‌رنگ خانه‌های ابیانه به همراه پوشش سنتی مردم محلی، باعث شده‌اند تا سالیانه 40 هزار توریست هوس سفر به این روستای بکر به سرشان بزند.

از آنجایی که ابیانه روستای مرتفع است، بهتر است فصل زمستان را برای سفر به این روستا انتخاب نکنید؛ مگر اینکه دوست داشته باشید منظره این روستای زیبا را زیر انبوه برف‌های زمستانی تماشا کنید. سعی کنید فصل گلاب‌گیری را هم برای سفر به ابیانه انتخاب نکنید. احتمالا شلوغی این روستا در فصل گلاب‌گیری شما را کلافه خواهد کرد.

چطور به روستای ابیانه برسیم؟

از مسیر جاده کاشان به اصفهان، خودتان را به جاده‌ نطنز برسانید. بعد از طی مسیر 22 کیلومتری در جاده نطنز، به ابیانه خواهید رسید.

فرهنگ و پوشش مردم ابیانه

یکی از جالب‌ترین ویژگی‌های مردم ابیانه، حفظ فرهنگ و سنت‌های مخصوص به خودشان در طول سالها است. سبک زندگی مردم این روستا هنوز مثل دهه‌های قبل است و همه چیزشان، از لهجه و پوشش تا مراسم‌ و آیین‌های مناسبتی‌شان شکل سنتی خود را حفظ کرده است.

در بدو ورود به این روستا، توجهتان به خانه‌هایی جلب خواهد شد که به صورت طبقه طبقه روی هم ساخته شده‌اند. هر طبقه یک خانه است و به یک خانواده اختصاص دارد. این نوع معماری، خاص روستاهایی است که روی دامنه کوه واقع می‌شوند. مشابه این بافت را می‌توان در روستاهایی در کردستان، گیلان، کرمانشاه و آذربایجان پیدا کرد.

خانه‌های روستای ابیانه سرخ‌رنگ هستند و معماری متحدالشکلی دارند. اکثر این خانه از بیرون شکل واحدی دارند و همین شباهت، نظم زیبایی در روستا به وجود آورده است.

دومین چیزی که توجه هر گردشگر را به خود جلب می‌کند، پوشش زیبای مردم ابیانه است. پوششی که طی سالهای متمادی یک‌دست باقی مانده است. زنان روستای ابیانه دامن‌های پرچین و دولایه می‌پوشند که معمولا لایه زیرین مشکی‌رنگ و لایه بالایی رنگی‌رنگی است. اما مشخصه اصلی پوشش زنان ابیانه، چارقدهای گلدار بزرگی است که تا پایین کمر آنها را می‌پوشاند. مردان ابیانه هم پوشش مخصوص به خودشان را دارند. آنها بلوزهای بلند با شلوارهای گشاد که دبیت نام دارند می‌پوشند.

گفته می‌شود ارتباط کم مردم روستای ابیانه با شهرهای اطراف‌شان در طول تاریخ، دلیل اصلی حفظ سنت و فرهنگ دیرینه و غنی آن است. مردم روستا سعی و اهتمام زیادی در حفظ فرهنگ‌ها و سنن گذشته خود دارند و برای بقای زندگی سنتی خود تلاش بسیاری می‌کنند. تلاشی که در نوع خود بی‌نظیر و ستودنی است.

---

گشت و گذار در ابیانه

ابیانه آنقدر زیباست که اگر بخواهید صرفا از زیبایی ظاهری روستا لذت ببرید می‌توانید یک روز تمام خودتان را سرگرم کنید. گشت و گذار در کوچه پس کوچه‌های ابیانه و تماشای مردمی که زندگی‌شان بی‌توجه به زندگی مدرن و بی‌روح این روزها در جریان است، برای بسیاری از گردشگران لذت‌بخش‌ترین کار دنیاست.

می‌توانید در طول گردش‌تان در روستا، مردمی را ببینید که محصولات غذایی خود را به گردشگران می‌فروشند.  خشکبار، صنایع دستی، کشک و لواشک از بیشترین محصولاتی هستند که احتمالا در طول گردش‌تان به روستا به آنها برخورد خواهید کرد.